Charakterystyka/ morfologia

Kamusznik (Arenaria interpres)

Systematyka
Rząd: siewkowe (Charadriiformes)
Rodzina: bekasowate (Scolopacidae)
Gatunek: Kamusznik (Arenaria interpres )

rolex replica watches

Charakterystyka/ morfologia
Wielkości szpaka. W szacie godowej samiec ma głowę i szyję białą, wierzch głowy pokryty podłużnym czarnym kreskowaniem na białym tle, oczy łączy czarny, poprzeczny pasek, na bokach szyi i głowy podłużne czarne pasy łączące się w czarną plamę na gardle, obejmujące również boki piersi. Środek piersi, brzuch i pokrywy podogonowe białe. Skrzydła w rdzawo- brązowe pasy, w podobnym kolorze grzbiet dodatkowo z czarnym pasem. W locie wygląda efektownie - widoczne białe plamy na skrzydłach, biały kuper z podkowiastą czarną plamą i ogon biały z dwoma czarnymi pasami. Krótki, mocny, klinowaty dziób czarny lekko wygięty ku górze, nogi pomarańczowe z czarnymi plamami na stawie skokowym. Samica mniej kontrastowa, o jednolicie ciemnym wierzchu głowy. Jesienią osobniki dorosłe tracą swój rudawy odcień. W szacie spoczynkowej zarówno samiec, samica jak i osobniki młodociane mają wierzch ciała ciemnobrązowy z delikatnym deseniem, podobnego koloru szeroka obroża na szyi i boki piersi. Osobniki młode są jednak nieco jaśniejsze od dorosłych. Środek piersi, brzuch i pokrywy podogonowe oraz podgardle białe. Dziób szary, nogi pomarańczowe.Wydaje ostre, gardłowe, piszczące i gwiżdżące zawołania. Rozpoznanie pojedynczego osobnika jest wprawdzie łatwe, ale utrudnia je zwykle mieszanie się z innymi stadami siewkowców. Długość ciała 20 - 25 cm, rozpiętość skrzydeł 45 - 56 cm, waga 80 -190 g. U nas spotykany w czasie przelotów w kwietniu – czerwcu i w lipcu do października.. Zwykle widuje się go na plażach, jak na granicy wody i lądu szybkimi ruchami przerzuca kamyki.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje morskie kamieniste i piaszczyste wybrzeża, wydmy, skaliste wysepki i kamieniste części tundry, gdzie jedyną występującą roślinnością są mchy i porosty, również w strefie lasów iglastych. Miejscami może być tam bardzo liczny. W czasie przelotów spotyka się go na błotnistych brzegach i płyciznach, nad jeziorami i stawami, ale tylko pojedynczo. Nie znając szczegółów wyglądu na brzegach mórz można go rozpoznać po tym, że zajęty jest odwracaniem kamieni. Dotyczy to nawet tych kamyków, które są większe od niego. Odwracać może też muszle, rozgrzebywać sterty glonów. Szuka w ten sposób pod spodem drobnych mięczaków, skorupiaków, głównie krewetek, pajęczaków i owadów. Kamienie najpierw podważa dziobem, a potem odpycha na bok, aż w końcu przewraca całkowicie. Od tej techniki zdobywania pokarmu wzięła się jego nazwa. Na zaludnionych wybrzeżach karmi się zimą również odpadami z kuchni restauracji plażowych. Nie gardzi też padliną.

Rozwój osobniczy
Na lęgowiska przylatuje od kwietnia do czerwca, co roku wraca w te same miejsca. Jest to ptak monogamiczny, a pary przez parę lat mogą być sobie wierne. W czasie toków samiec lata nas swoim rewirem specyficznym, ceremonialnym lotem goniąc samicę. Ta jednak przegania go ciągle i atakuje. Skojarzona para buduje razem gniazdo, zagłębienie w otwartym terenie, zazwyczaj na pagórku. Znajduje się ono między kamieniami lub pod nimi. Jamkę para wygrzebuje jednak dopiero po zniesieniu pierwszego jaja. Wyścielają ją wtedy miękką trawą. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju - czerwcu 3 lub 4 szarozielone lub brunatnawe jaja usiane ciemniejszymi plamkami. Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 22 - 24 dni na zmianę przez obydwoje rodziców. Pisklętami przez pierwszy tydzień lub dwa zajmują się oboje rodzice, później tylko samiec, bo samica traci stopniowo swe więzi z potomstwem. Odlatują z lęgowisk już od lipca, choć najczęściej w sierpniu i wrześniu.

Status gatunku
W Polsce regularnie spotykany w czasie przelotów na wybrzeżu, rzadko w głębi kraju w dolinach większych rzek. Gatunek chroniony

Przygotowała: Wanda Kula

topapwatch.com

paybestwatch.org