Charakterystyka/ morfologia
Rozmieszczenie w Polsce
Głównie całe pomorze, rzadko spotykane w głębi kraju. Tylko w przelotach w okresach wiosennych i jesiennych. Zimujących kilka osobników.
Opis gatunku
Mocno zbudowany ptak o długości ciała od 55 do 75 cm. Dziób prosty. Szary wierzch głowy i tylna część szyi, czarno-biały w kratkę wierzch ciała i czarne gardło w okresie godowym. W zimie gardło jasne, wierzch ciała szaroczarny, natomiast białe pole w tylnej części ciała jest charakterystyczne dla każdej szaty. Po lęgach ptaki zimują nad Morzem Czarnym lub Kaspijskim. Jednak już w czasie powrotu lecą najpierw nad Bałtyk kierując się wzdłuż roztapiających się lodów (tzw. lot pętlowy) do swoich miejsc lęgowych. Samiec i samica dobierają się w pary i zostają ze sobą na całe życie. Gatunek można pomylić z nurem rdzawoszyim (Gavia stellata).
Wędrówki
Po lęgach ptaki zimują nad Morzem Czarnym lub Kaspijskim. Jednak już w czasie powrotu lecą najpierw nad Bałtyk kierując się wzdłuż roztapiających się lodów (tzw. lot pętlowy) do swoich miejsc lęgowych. Samiec i samica dobierają się w pary i zostają ze sobą na całe życie.
Lęgi
W czasie okresu lęgowego klangor nurów – częściowo dzwoniący, częściowo „jodłujący – przetacza się przez tundrę. Ptaki budują proste gniazdo na wodzie, często jest to na małych wyspach. Zarówno samiec jak i samica wysiadują jaja i karmią młode pisklaki)
Siedlisko
Ameryka Północna i północna część Europy, tam wyprowadza lęgi na dużych jeziorach tundry. W środkowej Europie przeloty i pojedyncze osobniki zimą, głównie na wybrzeżach.
Pożywienie
Podczas polowania nury czarnoszyje nurkując zostają pod wodą nawet trzy minuty i płyną ok. 50-55 metrów. Główne posiłki stanowią ryby.
Przemysław Bicki
